Grzegorz Bogdoł jest studentem europeistyki na Uniwersytecie Opolskim, absolwentem klasy socjalnej w Zespole Szkół Ekonomicznych w Opolu. Opolanin z urodzenia, pomysłodawca i założyciel grupy Opole z Sercem z Wyboru. Autor artykułów poświęconych dziejom swojego rodzinnego miasta. Pasjonat fotografii i historii Opola. O swojej książce mówi: Każde miejsce ma swoją pełną ciekawostek historię, także Opole miasto pełne magii, nie przez wszystkich dostrzeganej. Dzieje tego miasta to nie tylko opowieści Wieży Piastowskiej, pogawędki murów, szept majestatycznych i okazałych kościołów, reprezentacyjny Ratusz. To każda ulica, każdy kamień, każda cegła, a także osobne losy tych, którzy tu żyli. Warto i tak właśnie spojrzeć choćby na zaułki Starego Miasta to cisi, pełni sekretów świadkowie nierzadko tragicznych wydarzeń, a także zwykłego, dobrego życia. Strony tej książki zabiorą Państwa w podróż, niekiedy niedaleką, a bywa że wymagającą wehikułu czasu Nie trzeba jednak pakować walizek, studiować instrukcji odkrywającej tajniki prowadzenia tego pojazdu. Spacerując po miejskich targowiskach, poznamy miejsca tętniące życiem, usłyszymy nawoływania okolicznych kupców znad barwnych straganów, po których dziś nie ma już śladu. Podobnie jak po jednym z najbardziej tajemniczych i niezwykłych opolskich zabytków, którego wieża nadal czuwa nad miastem, tuż nad niegdyś urokliwą fosą, która dzisiaj jest już tylko prozaicznym parkingiem, jakich wiele. Książka ta pozwoli przypomnieć mieszkańcom Opola dawny wizerunek miasta, ludzi, których oddala od nas tylko biegnący czas. Dobrze jest wiedzieć, że żyje się w pięknym i pełnym nieodkrytych tajemnic mieście!

Wspomnienia komendanta samoobrony Rafałówki, Apolinarego Oliwy, to książka ukazująca dramatyczną sytuację Polaków na Wołyniu w czasie II wojny światowej, ogrom zbrodni dokonywanych przez ukraińskich nacjonalistów.

Powojenne dzieje autora stanowią ponury obraz "budowania zrębów socjalizmu": terroru. prześladowań.

Dlaczego ludzie już u samego zarania swoich dziejów tworzyli mity, najrozmaitsze legendy i baśnie i przekazywali je następnym pokoleniom? Czy tylko dlatego, że tak długo nie istniały ani kino, ani telewizja? Jeśli zastanowimy się nad charakterem wielu tych opowieści, dostrzeżemy bez trudu, że powstawały jako swoista skarbnica wiedzy o początkach świata i wszechrzeczy, wyłanianiu się porządku społecznego i moralnego. Tym samym stawały się świadectwem potrzeby zrozumienia otaczającej rzeczywistości, oswajania tego, co nieznane i obce, a nade wszystko – odnalezienia sensu i sposobu życia.